_{^{قرار عدم خروج از کشور}}

• در ماده 133 قانون آیین دادرسى کیفری قرار ديگرى تحت عنوان عدم خروج متهم از كشور آمده است كه با هریک از قرارهاى پنج گانه مندرج در ماده 132 قابل جمع است.
• قرار عدم خروج متهم از كشور قرارى است كه دادگاه با توجه به دلايل جرم صادر مى ‏كند.
• مدت اعتبار آن شش ماه است و در صورت نياز مى‏ تواند هر شش ماه یک بار آن را تمديد نمايد.
• برابر اين قرار متهم حق ندارد از كشور خارج شود.
• اين قرار پس از ابلاغ ظرف مدت 20 روز قابل اعتراض در دادگاه تجديدنظر استان مى‏ باشد.
• هرچند قانونگذار اين قرار را با قرارهاى قبلى قابل جمع دانسته است ولى در صورتى كه دادگاه براى متهم قرار بازداشت موقت صادر كرده باشد، اين قرار قابل جمع با قرار عدم خروج از كشور نخواهد بود چون مستلزم اجراى قرار بازداشت زندانى شدن متهم است و در اين صورت خروج وى از كشور منتفى است.
• قرار عدم خروج از حوزه قضايى برابر قانون سابق در عرض ساير قرارهاى تامين كيفرى صادر مى ‏شود و متهم موظف به عدم خروج از حوزه قضايى مى‏ شد.
• با تصويب قانون آیین دادرسى كيفرى در سال 1378 صدور اين قرار جزو اختيارات قاضى است و در خصوص برخى متهمين به تشخيص دادگاه صادر مى‏ گردد.