حمله به سفارت خانه ها از منظر حقوق بین الملل
قاعده مصونیت، هم محل مأموریت دیپلماتیک و هم شخص دیپلمات و منزل و خانواده او را در بر می گیرد که طبق نظر عده ای محل کار دیپلمات به طور مستقل و نه به تبعیت از دیپلمات مورد حمایت است زیرا سفارت محل نگهداری اسناد و مدارک دولت فرستنده است که حفظ و حراست از آن ها به نفع هر دو کشور است.
امتیاز:
|
تعداد بازدید: 4003
حمله به سفارت خانه ها در حقوق بین الملل
کنوانسیون وین که جمهوری اسلامی ایران نیز به آن ملحق گردیده است در مواد متعدد به حمایت از مصونیت های دیپلماتیک هم چون مصونیت اماکن مأموریت، محل اقامت، اموال، ایگانی و اسناد مأموریت از تعرض پرداخته است.
به عنوان نمونه ماده ی ۲۳ این کنوانسیون بیان می دارد:
۱ - اماکن مأموریت مصونیت دارند و مأمورین دولت پذیرنده جز با رضایت رئیس مأموریت حق ورود به این اماکن را نخواهند داشت.
۲ - الف) دولت پذیرنده وظیفه خاص دارد که کلیه تدابیر لازم را به منظور این که اماکن مأموریت مورد تجاوز و خسارت قرار نگرفته و آرامش و شؤون آن‌متزلزل نگردد، اتخاذ نماید.
۲ - ب) در صورتی که اماکن مأموریت مورد حمله قرار گیرد، دولت پذیرنده کلیه تدابیر لازم را برای تعقیب و مجازات افرادی که مرتکب حمله شده‌اند، به‌عمل خواهد آورد.
۳ - اماکن مأموریت و اسباب و اثاثو سایر اموال موجود در آن و وسائل نقلیه مأموریت مصون از تفتیش و مصادره و توقیف یا اقدامات اجرایی‌خواهد بود.» بنابراین هر دولتی باید اولاً مأموران خود را از هرگونه تجاوز به محل سفارت و منزل سفیر منع نماید و ثانیاَ این اماکن را از تجاوز و حمله ی افراد عادی حفظ کند و در صورت حمله متخلفین را مورد مجازات قرار دهد.